بیماری رینود در سایت مرکز پزشکی درمانی نسخه به شرح می پردازیم
بیماری رینود
عارضه رینود اختلالی است که با تغییر رنگ سه مرحله ای ناحیه آناتومیک گرفتار، در اثر اسپاسم دیواره شریانی موضعی مشخص می گردد. این پدیده در صورت عدم همـراهـی بـا اختلالات دیگر، بطور معمول بیماری رینود نام می گیرد.
پدیده رینود بیماری نسبتاً شایعی بوده و ۱۰-۵ درصد جمعیت طبیعی را گرفتار می سازد. سالانه در حدود ۱۰۰۰ مورد جدید در هر میلیون فرد بالغ مورد شناسائی قرار می گیرند.
در صورت مقایسه با مقادیر بروز سالانه آرتریت روماتوئید (۷۵۰ در میلیون)، و به نسبت بیماری های دیگر، پدیده رینود یک اختلال نسبتاً شایع بافت همبند خواهد بود.
سه چهارم افراد مبتلا مؤنث بوده و سن متوسط شروع این بیماری ۳۹سالگی است.
خصوصیات بالینی بیماری رینود
بیماری رینود معمولاً توسط تحریکی مثل مواجهه با سرما و یا استرس روانی، شعله ور می گردد. پدیده رینود اساساً نواحی انتهائی بدن مثل دست ها و پاها را گرفتار می سازد.
سایر ساختمان هائی که با شیوع کمتری گرفتار می شوند شامل گوش ها، بینی، نوک پستان و زبان هستند.
روند بیماری رینود بطور کلاسیک به سه مرحله تقسیم می شود:
-۱- رنگ پریدگی ابتدائی پوست از تنگی عروق و کاهش جریان خون جلدی متعاقب آن ناشی می گردد.
-۲- بدنبال تنگی شریانی، مرحله دوم که همان سیانوز است دراثر محدودیت جریان خون از میان عروق درم رخ می دهد.
-۳- به مجرد گرم شدن ،دوباره مرحلۀ سوم که عبارت از پرخونی است، بموازات اتساع عروقی شرائین درم و بازگشت جریان خون به حد پایه، اتفاق میافتد.
مدت این واکنش کاملاً متغیر بوده و دقیقه ها تا ساعت ها بطول می انجامد. در واقع بیماری رینود شدید می تواند حتی در غیاب یک تحریک مداوم مرحله آشکار سیانوز را متظاهر سازد.
به این حالت پدیده رینود ثابت، اطلاق می گردد. بنابراین لازم نیست که مدت و یا وسعت تغییرات درمی هر مرحله با هم برابر باشند.
همچنین ممکن است به همراه یک اپیزود پدیده رینود، درد موجود بوده و یا وجود نداشته باشد. وخامت و تعداد حملات بیماری رینود غالباً بستگی به وجود یک اختلال همراه دارد.
پدیده رینود در شکل اولیه خود می تواند یکطرفه یا دو طرفه بوده، طولانی مدت شده و بطور ناشایع با قانقاریا،جلدی عارضه دار گردد.
در هر صورت پیدایش نشانه های یک انقباضی عروقی کامل در سیر پیشرفت یک اختلال بافت همبند امری شایع خواهد بود.
بنابراین بیماری و از انقباض عروقی بسیار شدید ممکن است هشداری برای یک اختلال بتدریج ایجاد شونده مثل اسکلرودرمی که نوعی بیماری نادر و پیشرونده روماتیسم می باشد، باشد.
پدیده رینود پیشرفته ممکن است منجر به قانقاریا و یا قطع عضو خود بخودی ساختمان گرفتار گردد.
اختلالات توام با بیماری رینود
فردی که با تشخیص بیماری رینود معرفی می شود، باید بطور دقیق از نظر وجود یک اختلال توأم با این پدیده، بررسی گردد. شایعترین بیماری های روماتیسمی که با پدیده رینود توام می شوند
شامل: اسکلرودرمی بیش از ۹۰ درصد، سندرم overlap (۸۰ درصد) درماتومیوزیت – پلی میوزیت (۲۰درصد) و آرتریت روماتوئید (۱۰ درصد) هستند.
به منظور شناسائی علائم و نشانه های قبلی و یا فعلی اختلالات دیگری که می توانند در رابطه با پدیده رینود باشند، بررسی ابتدائی باید اخذ یک تاریخچه و انجام یک معاینه بالینی دقیق را شامل شود.
احتمال مصرف برخی داروها و یا مواجهه با بعضی سموم نیز باید در نظر گرفته شود. آگاهی از برخوردهای شغلی بیمار امری حیاتی است زیرا کارگران برخی مشاغل (مانند کارگرانی که با وینیل کلراید سر و کار دارند) دارای میزان بروز بالائی از پدیده رینود هستند.
در معاینه ممکن است یک اختلال در حال ایجاد بافت همبند و یا وجود کمپرسیون عصبی عروقی، کشف گردد.
نوعی ارزیابی بستر ناخن، تکنیک ساده، سریع، قابل اعتماد و کم هزینه ای است که می توان از آن برای شناسائی اختلالات آناتومیک ظاهری در مویرگ ها (که ممکن است پیش درآمد یک بیماری روماتیسمی سیستمیک باشند) استفاده نمود.
استفاده از تست های آزمایشگاهی ویژه در ارزیابی ابتدائی و بعدی پدیده رینود، لازم خواهد بود. شمارش کامل خون و آزمایش های دیگر خون و ادرار ممکن است ارائه کننده شواهد یک اختلال بافت همبند و یا پاراپروتئینمی باشند.
عکسهای رادیوگرافیک قفسه سینه و فقرات گردنی می توانند در رد تشخیص سندرم خروجی قفسه سینه (در اثر وجود یک مهره اول گردنی نابجا) کمک کننده باشند. اما فشردگی ناشی از افزایش اندازه یکی از عضلات گردنی را رد نخواهند کرد.
آرتریوگرافی بندرت در تشخیص بیماری، مفید واقع می گردد. از آنجائیکه پدیده رینود ممکن است مقدم بر شروع یک اختلال توأم باشد، بیمار مبتلا به بیماری رینود آشکار را باید سالانه و تا مدت نامحدودی پیگیری نمود.
مراقبت و پیگیری چنین بیمارانی، غالباً تشخیص و درمان زودرس بیماری های عارضه داری همچون آرتریت را امکان پذیر می سازد.
درمان بیماری رینود
درمان پدیده رینود معمولاً با روش های ساده و عمومی صورت خواهد گرفت. بیمار باید از مواجهه مستقیم با سرما، خودداری نماید همچنین باید استفاده از لایه های متعدد لباس های گرم و مخصوصاً دستکش ها، مورد توصیه قرار گیرد.
باید از مصرف مداوم توتون اجتناب گردد. در صورتی که روش های مذکور قادر به کنترل پدیده رینود نبودند، باید درمان طبی را منظور نمود. اگر قبل از مواجهه با سرما از یک چهارم اینچ پماد حاوی نیتروگلیسرین در پوست استفاده شود، این ماده بدون ایجاد اثرات جانبی نامطلوب، سبب تخفیف و یا از بین رفتن اسپاسم عروقی خواهد شد.
در موارد بسیار پیشرفته بیماری رینود ممکن است داروهای تسریع کننده اتساع عروقی مورد نیاز باشند. چنین بنظر می رسد که داروهای مسدود کننده کانال کلسیم، با تنظیم ورودی کانال های آهسته کلسیمی، سبب مهار انقباض عضله صاف می گردد.
روش دیگر درمان بیماران سمپاتکتومی که یک عمل جراحی برای تعریق زیاد است، اما نتایج این عمل با میزان عود بالائی همراه بوده اند.
درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راه کار های درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند
برای دریافت مشاوره و درمان سریعتر میتوانید با شماره 02143682 تماس بگیرید.