بیماری سیاه شدن سر استخوان ران در سایت مرکز پزشکی درمانی نسخه به شرح می پردازیم
پرتس یا بیماری سیاه شدن سر استخوان ران
بیماری سیاه شدن سر استخوان ران، بیماری مفصلی است که در آن استخوان زیر غضروف مفصلی اپی فیز سر استخوان ران به علت عدم جریان خون از بین می رود. بیماری پرتس مربوط به دوران کودکی است.
در این بیماری سر استخوان ران به صورت موقت نرم شده، دچار تغییر شکل می شود.
اهمیت عمده این وضعیت در این است که ممکن است در سنین بالاتر به بروز آرتروز مفصل لگن منجر گردد.
علت بیماری سیاه شدن سر استخوان ران:
اعتقاد بر این است که عامل اصلی در ایجاد این بیماری، اختلال موقتی و احتمالاً مکرر جریان خون موضعی استخوان می باشد، اگر چه مکانیسم دقیق بروز این اختلال عروقی مشخص نمی باشد.
یافته های بالینی بیماری سیاه شدن سر استخوان ران:
بیماری پرتس یا سیاه شدن سر استخوان ران عمدتا در کودکان سنین 5 تا 10 سال دیده می شود و معمولا فقط یک مفصل لگن را درگیر می کند.
کودک از درد ناحیه ران یا کشاله ران شکایت می کند و به صورت قابل توجه می لنگد.
وضعیت سلامت عمومی کودک مختل نمی باشد. تنها نشانه قابل توجه در معاینه بالینی محدودیت متوسط حرکات مفصل لگن و وجود درد و گرفتگی در صورت اعمال نیرو می باشد.
تصویر برداری:
یافته های رادیوگرافیک: اولین تغییرات رادیوگرافیک معمولاً (اما نه همیشه) در هنگام مراجعه پزشکی بیمار وجود دارند.
به نظر میرسد هسته استخوانی درون بستر غضروفی اطرافش چروکیده شده است. تراکم هسته استخوانی در سمت مبتلا نسبت به حالت طبیعی بیشتر شده است.
اگر چه این افزایش تراکم به صورت لکه لکه است و نمای قطعه قطعه به هسته استخوانی می بخشد. در موارد شدید هسته استخوانی به طور پیشرونده صاف می شود.
در نهایت، بافت استخوانی به حالت طبیعی باز می گردد.
اما اگر هسته استخوانی صاف شده باشد بدشکلی دائمی سر استخوان ران روی خواهد داد.
اگر چه تغییرات مربوط به این بیماری، حتی در مراحل اولیه در تصاویر MRI بهتر دیده می شوند.
پیش آگهی:
این بیماری هیچ اثر زیانبار مستقیمی بر سلامت عمومی فرد ندارد.
عارضه اصلی بیماری به عملکرد آینده مفصل لگن گرفتار مربوط می شود، زیرا اگر سر استخوان ران دچار بدشکلی دائمی شود خطر بروز آرتروز ثانویه در سنین بالاتر (غالباً دهه پنجم یا ششم زندگی) وجود دارد.
پیش آگهی این بیماری به کامل یا ناکامل بودن گرفتاری اپی فیز بستگی دارد در مواردی که قسمتی از اپی فیز سالم می باشد که غالباً چنین است پیش آگهی بیماری مطلوب می باشد.
اما در مواردی که کل اپی فیز گرفتار شده است، علی رغم دقیق ترین درمان نیز ممکن است صاف شدن قابل توجه سر استخوان ران روی دهد.
وضعیت قسمت غضروفی استخوان نیز در تعیین پیش آگهی بیماری حائز اهمیت است.
وضعیت قسمت غضروفی با آرتروگرافی یا مقایسۀ تصاویر mri دو مفصل لگن مشخص می شود. اگر ارتفاع سر استخوان طبیعی باشد.
پیش آگهی بیماری مطلوب است، اما اگر ازبین رفتن زودرس غضروف دیده شود ایجاد بدشکلی دائمی در سر استخوان را می توان پیش بینی نمود.
به طور کلی پیش آگهی بیماری در کودکان سنین پایین تر مطلوبتر است.
درمان بیماری سیاه شدن سر استخوان ران:
در بیماری سیاه شدن سر استخوان ران به این موضوع باید اعتراف نمود که درمان بیماری پرتس غالباً موفقیت آمیز نمی باشد و هنوز روش کاملاً رضایت بخشی برای درمان این بیماری وجود ندارد.
در واقع گاهی پرسش می شود که آیا درمان هیچگونه تأثیری بر وضعیت نهایی مفصل لگن دارد یا خير.
روش درمان قبلی مبتنی بر جلوگیری از اعمال وزن بر سر استخوان ران با بستری نمودن طولانی مدت بیمار (غالباً ۲ سال یا بیشتر) اکنون منسوخ شده است، زیرا نتایج حاصل از این درمان با اثرات زیانبار و شدید این روش درمان بر زندگی بیمار همخوانی نداشت.
سایر روشهای جلوگیری از اعمال فشار بر سر استخوان ران همراه با اجازه دادن تحرک به کودک نیز مطلوب نبوده اند.
زیرا مؤثر نبوده، اثرات روانی زیادی بر کودک باقی می گذاشتند. اکنون بیشتر متخصصین تمایل دارند بسته به نتایج احتمالی بیماری، شدت آن را درجه بندی نمایند.
جهت تعیین نتایج احتمالی، بیماری شکل سر استخوان ران با توجه به یافته های رادیوگرافیک در مراحل اولیه بیماری تعیین می گردد و روش درمان با توجه به آن اتخاذ می شود.
گروه دارای (پیش آگهی مطلوب) بیمارانی هستند که تنها نیمی از سر استخوان ران آن ها درگیر است.
درگروه دارای (پیش آگهی نامطلوب) تمامی سر استخوان ران درگیر است. به طور کلی بیماران دارای پیش آگهی مطلوب به جز چند هفته استراحت تا تخفیف درد، به درمان دیگری نیاز ندارند.
اگر چه این بیماران باید به طور مرتب جهت بررسی رادیوگرافیک مراجعه نمایند.
در مقابل بیمارانی که دارای پیش آگهی نامطلوب هستند، با توجه به خطر ایجاد بدشکلی شدید سر استخوان ران باید به انجام جراحی توصیه شوند.
درمان جراحی
بیماری سیاه شدن سر استخوان ران
توصیه کنونی در زمانی که به درمان نیاز است، حفظ سر استخوان ران درون لگن است.
این موضوع به معنای آن است که مرکز سر استخوان ران باید در مرکز حفره لگن قرار گیرد و تمامی محیط استخوان ران توسط حفره لگن پوشیده شود.
بدین ترتیب، حفره لگن تا زمانی که سر استخوان ران نرم می باشد به مانند قالبی، سر استخوان ران را گرد نگه می دارد.
در عمل جهت قرارگیری حداکثر سر استخوان ران درون حفره لگن و هم مرکز شدن این دو، باید سروگردن استخوان ران (یا تمامی اندام) نسبت به حفره لگن در حالت دور شده قرار گیرد.
برای دستیابی به این هدف میتوان اندام را در زاویه ۲۰۰ یا ۳۰۰ دور شده از بدن آتل گرفت اما در این وضعیت، راه رفتن کودک شدیداً مختل خواهد شد.
بنابراین بسیاری از جراحان ترجیح می دهند با جراحی سر استخوان ران را در مرکز حفره لگن قرار دهند.
بعضی جراحان به طور جایگزین با استئوتومی استخوان بینام، جهت حفره لگن را تصحیح می کنند.
درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راه کار های درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند
برای دریافت مشاوره و درمان سریعتر میتوانید با شماره 02143682 تماس بگیرید.
