نقرس کاذب در سایت مرکز پزشکی درمانی نسخه به شرح می پردازیم
نقرس کاذب: علل، علائم و راه‌های درمان
آرتروپاتی پیروفسفات یا نقرس کاذب یک نوع التهاب مفصلی است که به دلیل تجمع کریستال‌های کلسیم پیروفسفات در مفاصل ایجاد میشود. این بیماری، برخلاف نقرس که ناشی از تجمع کریستال‌های اسید اوریک است، با مکانیسمی متفاوت عمل می‌کند و علائم مشابه اما با تفاوت‌هایی دارد. در ادامه، به بررسی علل، علائم، روش‌های تشخیص و درمان این بیماری می‌پردازیم.
علت بروز نقرس کاذب
علت اصلی نقرس کاذب، رسوب کریستال‌های کلسیم پیروفسفات دی‌هیدرات (CPPD) در مفاصل است. این کریستال‌ها باعث تحریک بافت‌های اطراف مفصل شده و التهاب ایجاد می‌کنند. عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند عبارتند از:
بیشتر در افراد بالای 60 سال دیده میشود. با افزایش سن، خطر رسوب کریستال‌ها در مفاصل افزایش می‌یابد.
سابقه خانوادگی بیماری می‌تواند احتمال بروز آن را افزایش دهد.
برخی بیماری‌ها مانند هایپرتیروئیدیسم، هیپوکلسیمی، هموکروماتوز (تجمع آهن در بدن)، و بیماری‌های کلیوی با نقرس کاذب مرتبط هستند.
آسیب‌دیدگی‌های قبلی مفاصل می‌توانند احتمال تجمع کریستال‌ها را افزایش دهند.
عدم تعادل در مواد معدنی بدن، مانند فسفات یا کلسیم، نقش مؤثری در ایجاد این بیماری دارد.
علائم نقرس کاذب
علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی و حاد ظاهر می‌شوند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:
درد معمولاً در مفاصل بزرگ مانند زانو یا مچ دست احساس میشود.
مفصل ملتهب شده و پوست اطراف آن ممکن است قرمز و گرم شود.
تورم شدید در مفصل مبتلا مشاهده میشود.
درد و التهاب ممکن است باعث محدود شدن حرکت مفصل شود.
علائم می‌توانند به‌صورت دوره‌ای ظاهر شده و سپس فروکش کنند.
تشخیص نقرس کاذب
تشخیص نقرس کاذب به بررسی دقیق سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های تخصصی نیاز دارد. مراحل تشخیص شامل موارد زیر است:
بررسی علائم بالینی: پزشک علائم ظاهری مفصل و الگوی درد را ارزیابی می‌کند.
تصویربرداری پزشکی: استفاده از رادیوگرافی (اشعه ایکس) یا ام‌آر‌آی می‌تواند به شناسایی رسوبات کریستال‌های کلسیم در مفاصل کمک کند.
آزمایش مایع مفصلی: پزشک با استفاده از سرنگ، مایع مفصلی را استخراج کرده و وجود کریستال‌های کلسیم پیروفسفات را بررسی می‌کند.
آزمایش‌های خونی: این آزمایش‌ها برای رد سایر بیماری‌ها مانند نقرس یا عفونت مفصلی انجام می‌شوند.
درمان نقرس کاذب
درمان نقرس کاذب بر کاهش التهاب، مدیریت درد و جلوگیری از حملات بعدی تمرکز دارد. روش‌های درمانی شامل موارد زیر هستند:
- درمان دارویی
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن برای کاهش التهاب و درد استفاده می‌شوند.
در موارد شدید، تزریق کورتیکواستروئید به مفصل می‌تواند التهاب را کاهش دهد.
کلشی‌سین،که برای نقرس نیز استفاده میشود، ممکن است در کنترل علائم نقرس کاذب مؤثر باشد.
- درمان‌های غیر دارویی
در طول حملات حاد، استراحت دادن به مفصل بسیار مهم است.
استفاده از یخ می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند.
در موارد مزمن، تمرینات فیزیوتراپی به تقویت عضلات اطراف مفصل و بهبود دامنه حرکت کمک می‌کند.
- تغییرات سبک زندگی
کاهش وزن می‌تواند فشار روی مفاصل را کم کند.
مصرف مواد غذایی سرشار از کلسیم و فسفات باید تحت نظر پزشک انجام شود.
محافظت از مفاصل در برابر ضربه و آسیب بسیار مهم است.
پیشگیری از نقرس کاذب
اگرچه پیشگیری کامل از نقرس کاذب ممکن نیست، اما می‌توان با رعایت برخی نکات خطر بروز آن را کاهش داد:
- مصرف متعادل مواد معدنی مانند کلسیم و فسفات.
- درمان بیماری‌های زمینه‌ای مانند هایپرتیروئیدیسم یا هموکروماتوز.
- انجام معاینات دوره‌ای در صورت وجود سابقه خانوادگی بیماری.
تفاوت نقرس و نقرس کاذب
هر دو بیماری‌های التهابی مفصلی هستند که علائم مشابهی مانند درد شدید، التهاب، و تورم مفاصل دارند، اما علت و برخی ویژگی‌های آن‌ها متفاوت است. نقرس به دلیل تجمع کریستال‌های اسید اوریک در مفاصل ایجاد میشود و معمولاً مفاصل کوچک‌تر، به‌ویژه انگشت شست پا را درگیر می‌کند. در مقابل، نقرس کاذب ناشی از رسوب کریستال‌های کلسیم پیروفسفات (CPPD) است و بیشتر مفاصل بزرگ‌تر مانند زانو و مچ دست را درگیر می‌کند. نقرس اغلب در افراد میانسال یا جوان‌تر و به‌ویژه در اثر رژیم غذایی سرشار از پورین (مانند گوشت قرمز و غذاهای دریایی) رخ می‌دهد، درحالی‌که نقرس بیشتر در افراد مسن و به دلیل عوامل متابولیکی یا بیماری‌های زمینه‌ای مانند هیپرکلسمی یا هموکروماتوز دیده میشود. تشخیص این دو بیماری با بررسی نوع کریستال‌های موجود در مایع مفصلی و انجام آزمایش‌های مربوط به اسید اوریک و کلسیم امکان‌پذیر است.
عوارض نقرس کاذب
اگر نقرس کاذب درمان نشود یا به‌درستی مدیریت نشود، ممکن است منجر به عوارض زیر شود:
التهاب مزمن می‌تواند ساختار مفصل را تخریب کرده و باعث آرتروز شود.
سفتی و التهاب مکرر ممکن است انعطاف‌پذیری مفصل را کاهش دهد.
تجمع بیشتر کریستال‌ها می‌تواند باعث تورم و درد شدید شود.
در موارد شدید و طولانی‌مدت، مفاصل ممکن است تغییر شکل پیدا کنند.
آسیب به بافت‌های مفصلی می‌تواند خطر عفونت‌های مفصلی را افزایش دهد.
چه افرادی مستعد ابتلا به نقرس کاذب هستند؟
برخی عوامل خطر احتمال ابتلا به نقرس را افزایش می‌دهند. این عوامل شامل موارد زیر هستند:
افراد بالای 60 سال به دلیل تغییرات در متابولیسم کلسیم و پیروفسفات بیشتر مستعد این بیماری هستند.
نقرس کاذب در زنان پس از یائسگی شایع‌تر است.
وجود سابقه خانوادگی نقرس احتمال بروز آن را افزایش می‌دهد.
هایپرتیروئیدیسم، پرکاری تیروئید می‌تواند خطر تجمع کریستال‌های کلسیمی را افزایش دهد.
هیپرکلسمی، سطوح بالای کلسیم در خون با رسوب کریستال‌های پیروفسفات مرتبط است.
هموکروماتوز، تجمع بیش از حد آهن در بدن می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.
نارسایی کلیه، اختلال در دفع مواد معدنی از بدن باعث افزایش رسوبات کلسیمی میشود.
افرادی که در گذشته دچار آسیب مفصلی شده‌اند، به‌ویژه در زانو، بیشتر در معرض ابتلا به نقرس کاذب هستند.
اختلالات متابولیکی که باعث افزایش کلسیم یا فسفات در بدن می‌شوند، خطر نقرس کاذب را افزایش می‌دهند.
مصرف طولانی‌مدت دیورتیک‌ها (قرص‌های ادرارآور) یا داروهای ضد انعقاد خون ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد.
پیشگیری و مراقبت از افراد در معرض خطر
برای افرادی که در معرض ابتلا به نقرس کاذب هستند، رعایت موارد زیر می‌تواند به کاهش احتمال بروز بیماری کمک کند:
- کنترل بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و اختلالات تیروئید
- انجام معاینات دوره‌ای در صورت وجود سابقه خانوادگی
- حفظ وزن ایده‌آل و سبک زندگی سالم
- محافظت از مفاصل در برابر آسیب و ضربه
درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راهکارهای درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند
برای دریافت مشاوره و درمان سریعتر میتوانید با شماره 02143682 تماس بگیرید.
