بیماری و اختلال ضعف حرکت عضلات

بیماری و اختلال ضعف حرکت عضلات در سایت مرکز پزشکی درمانی نسخه به شرح می پردازیم

پارزی اسپاستیک:

پارزی اسپاستیک نوعی بیماری و اختلال ضعف حرکت عضلات است.

بیماری پارزی اسپاستیک: 

معمولاً طی سال اول زندگی مشخص می شود که کودک در کنترل حرکات اندام مبتلا مشکل دارد

و معمولاً تأخیر در نشستن، ایستادن و راه رفتن نیز دیده می شود.به طور شایع اندامهای فوقانی

و تحتانی یک طرف درگیرند.با شیوع كمتر فلج یک اندام،  فلج دو اندام تحتانی یا چهار اندام

دیده می شود.عضلات تنه و صورت نیز ممکن است درگیر باشند. یافته هایی که به طور ثابت در

معاینه فیزیکی این بیماران دیده می شوند، ضعف عضلات، اسپاسم عضلات و اختلال در کنترل

ارادی حرکات هستند.بد شکلی مفاصل نیز معمولاً وجود دارد همچنین در برخی موارد ممکن

است عقب افتادگیذهنی، نابینایی یا ناشنوایی نیز دیده شود.این یافته های بالینی متنوع بهتر

است جداگانه در نظر گرفته می شوند.

ضعف عضلات در پارزی اسپاستیک: 

فلج کامل عضلات وجود ندارد اما شلی قابل توجه و ضعف عضلات مشهود است. تمامی عضلات

یک اندام به صورت یکسان هیچگاه درگیر نمی شوند و غالبا عدم تعادل قابل توجه در قدرت

عضلات به بروز بدشکلی در اندام منجر می شود.

 اسپاسم عضلات در پارزی اسپاستیک:

عضلات سفت هستند. عضلات گرفتار در برابر حرکت غیر فعال مفصل مقاومت می کنند. اما

هنگامی که فشار مداوم بر آنها برای مدتی اعمال می شود به آهستگی شل شده، به مفاصل

اجازه حرکت می دهند هنگامی که فشار برداشته می شود بلافاصله اسپاسم عضلات باز می گردد.

رفلکس های تاندونی افزایش یافته و کلونوس عضلات ممکن است دیده شود.

از دست دادن کنترل حرکات ارادی در پارزی اسپاستیک:

 این علامت به ویژه در موارد شدید بیماری قابل توجه است. هنگامی که بیمار سعی می کند یک

گروه از عضلات را حرکت دهد، سایر گروه های عضلات نیز به طور همزمان منقبض می شوند.

بدشکلی اندام ها در پارزی اسپاستیک:

 هنگامی که اسپاسم و عدم تعادل انقباض عضلات به طور قابل توجه وجود دارد در نهایت

بدشکلی ثابت اندام به وجود می آید. عضلات قوی تر اندام را به طور ثابت در یک وضعیت

غیر طبیعی قرار می دهند و تغییرات سازشی ثانویه در عضلات و بافتهای اطراف مفصلی

پدید می آیند.

عقب ماندگی ذهنی در پارزی اسپاستیک:

در پارزی اسپاستیک که نوعی بیماری و اختلال ضعف حرکت عضلات است، گاهی نقص در

توانایی های ذهنی وجود دارد اما معمولاً وضعیت هوش بیمار طبیعی است. نبود کنترل عضلات

صورت و عضلات تكلم ممکن است عقب ماندگی ذهنی را مطرح نمایند. در حالی که در واقع

چنین اختلالی وجود ندارد.گمراه نشدن پزشکان در این موارد مهم است. اختلال بینایی و

ناشنوایی نیز ممکن است رشد کودک را دچار اختلال سازد. شدت معلولیت در هر بیمار مقدار

زیادی متفاوت می باشد.در خفیف ترین انواع، کودک با ناتوانی اندکی می تواند زندگی طبیعی

داشته باشد، در حالیکه در شدیدترین موارد بیمار تقریباً کاملاً معلول می باشد.

پیش آگهی در پارزی اسپاستیک:

از آنجا که قسمت خاصی از مغز از بین رفته و قابل جایگزینی نیست، درمان کامل این بیماران

غیر ممکن است. تنها می توان به بهبود وضعیت بیمار امیدوار بود. حتی برای دستیابی به این

هدف نیز به صبر و حوصله تمام نشدنی از سوی بیمار و خانواده اش نیاز است. پشتکار و

استقامت تقریباً همیشه به موفقیت ختم می شود و تنها در موارد اندکی بهبود ارزشمند علایم

دست نیافتنی است. بنابراین، بیماری که قبلاً در بسیاری از فعالیت های روزانه اش به دیگران

وابسته بود می تواند مستقل زندگی کند و بسیاری از بیمارانی که قبلاً قادر به انجام کاری نبودند،

قادر می شوند زندگی خود را تأمین نمایند.

درمان عارضه پارزی اسپاستیک:  

تا سن ۵ سالگی می توان درمان را در یک ،مرکز غیر شبانه روزی انجام داد اما پس از این

سن کودکانی که شدیداً معلول هستند، باید در مدارس ویژه شبانه روزی که دارای پرسنل

مجرب و تجهیزات کافی هستند، نگهداری شوند.

آموزش استفاده از عضلات در پارزی اسپاستیک:

این موضوع یک جزء مهم درمان همگی این بیماران به جز موارد بسیار خفیف است و بهتر است

توسط یک متخصص فیزیوتراپی انجام شود. اصول آموزش استفاده از عضلات آموزش نحوۀ شل

کردن عضلات دچار اسپاسم، آموزش استفاده از گروه های خاص عضلات و بهبود هماهنگی

عضلات می باشد. حرکات ریتمی مکرر در این آموزش ارزشمند می باشند. مرحله به مرحله نحوه

پوشیدن لباس، توالت رفتن، نحوه غذا خوردن و راه رفتن به کودک آموزش داده می شود.

 آتل گیری تصحیحی:  

استفاده از آتل یا گچ گیری به ویژه در تصحیح بدشکلی های به وجود آمده به علت عضلات

مفید است. ابتدا بدشکلی اندام با کشش تدریجی عضلات منقبض (در صورت نیاز به بیهوشی)

تصحیح می شود. سپس اندام در وضعیت تصحیح بیش از حد به مدت ۶ تا ۸ هفته در گچ

نگهداری می شود. پس از آن به مدت نامحدودی جهت جلوگیری از عود بدشکلی اندام می توان

از آتل ها یا بریس های قابل جداسازی استفاده نمود.

گفتار درمانی در پارزی اسپاستیک:

 بسیاری از کودکان دچار اسپاسم عضلات دچار اختلالات تکلم هستند که همراه با شکلک

درآوردن و ریختن بزاق دهان ممکن است عقب افتادگی ذهنی را مطرح نماید، در صورتی که

در واقع عقب ماندگی ذهنی وجود ندارد. در ایــن موارد، گفتار درمانی گاهی می تواند بهبود قابل

توجهی در وضعیت بیمار به وجود

آورد.

درمان جراحی در پارزی اسپاستیک:

استفاده از این روش درمان ممکن است فواید قابل توجهی داشته باشد اما استفاده نابجا از

این روش در موارد نامناسب غالباً به کسب نتایج ناامیدکننده ای منجر می گردد. جراحی ممکن

است بر عصب، تاندون یا مفصل انجام شود.

جداسازی یا طویل سازی تاندون در پارزی اسپاستیک: 

جداسازی یا طویل سازی تاندون یک عضله دچار اسپاسم، قدرت مکانیکی آن را کاهش می

دهد و تعادل عضلانی اندام را بهبود می بخشد.

جابجایی تاندون در پارزی اسپاستیک: 

در بعضی محل ها، انتقال محل اتصال یک عضله که بدشکلی اندام را شدت می بخشد، می

تواند اثر آن عضله را چنان تعدیل کند که به حفظ تعادل عضلانی اندام کمک کند.

آرترودز در بیماری و اختلال ضعف حرکت عضلات:

هنگامی که رشد اسکلتـی کـامـل شـده است، ثابت کردن یک مفصل در وضعیت دارای

عملکرد جهت از بین بردن بدشکلی دائمی ناشی از عضلات اسپاستیک می تواند مفید

باشد.

استئوتومی:

 برش استخوان جهت تصحيح بدشکلی های زاویه ای یا چرخشی اندام، به ویژه در اندام

تحتانی کاربرد دارد.

قطع عصب:

اساس این روش درمان قطع کامل یا قسمتی از عصب مربوط به یک عضله بیش فعال و

اسپاستیک است.

درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راه کار های درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند

برای دریافت مشاوره و درمان سریعتر میتوانید با شماره 02143682 تماس بگیرید.