افتادن در افراد سالخورده در سایت مرکز پزشکی درمانی نسخه به شرح می پردازیم
فاکتورهای خطرناک مرتبط با افتادن
- افتادن در افراد سالخورده یک پیامد اجتناب ناپذیر در سنین بالا است که شناسایی خطر و مدیریت آن می تواند در جلوگیری از افتادن کمک کننده باشد.
- افتادن در افراد سالخورده بدون آسیب، غالباً زمینه ساز افتادن های جدی همراه با صدمه می باشد و می تواند باعث عوارض فیزیولوژیکی که خود باعث مواردی که در زیر آورده شده اند، شود:
- ترس از افتادن بیشتر
- تحرک محدود
- انزوای اجتماعی که به نوبه خود باعث خطر افتادن بیشتر می شود.
- عوامل خطرناکی که در دستورالعمل های شناسایی شده اند، شامل موارد زیر می باشند:
- تعادل ضعیف
- اختلال در بینایی
- بیماری پارکینسون
- سکته مغزی
- استفاده از وسایل کمکی
- اختلال در راه رفتن
- افسردگی
- اختلال شناختی
- عوامل محیطی
- اختلال در تحرک
- کاهش فعالیت
- استفاده از داروها
- تضعیف عضلانی
- کم شدن حجم عضله، آرتریت
- اختلال در فعالیت های روزانه زندگی
- مصرف بالای الكل.
ارزیابی و بررسی خطر افتادن در افراد سالخورده
– برای شناسایی این که آیا بیمار در خطر افتادن به علت نقض در قدرت حرکت است یا خیر نوعی تست گزینه ی مناسبی می باشد.
کفش نامناسب
– نوع کفش عامل مهم و قابل توجهی در افتادن می باشد که غالباً با موارد زیر مرتبط است:
– پاشنه بلند کفش
– چکمه های سنگین
چکمه هایی با پاشنه خاص
– یک بررسی در مورد کفش و افتادن انجام شده است که نشان می دهد که دمپایی ها احتمال افتادن و شکستگی لگن که به خاطر افتادن ایجاد می شود را افزایش می دهند.
کفش ایده آل برای افراد سالخورده و مسن شواهد نشان می دهند که خصوصیات و ویژگی های کلیدی در نظر گرفته شده است
که شامل موارد زیر هستند:
- شکل کفی کفش
- ارتفاع پاشنه
بسیاری از افراد سالخورده کفش خود را بر مبنای ایمن و سلامت انتخاب نمی کنند و انتخاب آن ها بر مبنای راحتی کفش می باشد.
اما، کفشی که بسیار راحت تلقی می شود معمولا کفشی است که میزان نقص تعادل را در فرد افزایش می دهد. مشاوره و راهنمایی
انتخاب کفش به عوامل زیر بستگی دارد:
– عوامل محیطی
– عوامل فیزیولوژیکی
– سابقه جراحی و پزشکی
– شرایط شخصی
– خصوصیات سبک کفش توصیه شده
استفاده از دارو
– مصرف بیش از سه یا چهار دارو برای بیماران، آن ها را در خطر افتادن مکرر قرار می دهد.
– برخی داروها، احتمال خطر را افزایش می دهند و باید به عنوان قسمتی از ارزیابی تعادل در نظر گرفته شوند، این داروها شامل موارد زیر می باشند:
– دیورتیک های
– داروهای خواب آور
– کلسیم
– محصولات چاق کننده
– بیوفلاونوئید
بیماری های بلندمدت و افراد سالخورده
– بیماری های گردش خون، بیماری مزمن انسداد ریه، افسردگی و آرتریت هایی که هر کدام با احتمال افتادن مرتبط می باشند
کیفیت زندگی
بسیاری از افراد مسن و سالخورده به طور مستقل با تعدادی از وضعیت های مزمن که روی انجام فعالیت های روزانه شان تاثیر می گذارند و باعث مشکل در انجام فعالیت های روزانه شان می شوند زندگی می کنند.
– پزشکان و مراجعین باید به ویژگی و شرایطی که افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد و این عوامل بر روی زندگی مستقل فرد و توانایی های آن ها تاثیر گذاشته توجه کافی داشته باشند.
– گزارشی نشان داده است که زمانی که بیش از یک بیماری مزمن وجود داشته، بروز ناتوانی بسیار بالا وجود داشته است:
– ۵۰٪ سختی در تحرک
– ۳۵ ٪ سختی در عملکردهای اندام فوقانی
– ۲۲ ٪ روی عملکردهای مراقبت از خود
– ۲۲ ٪ روی عملکرد خانوادگی
این مطالعه نشان می دهد، زمانی که بیماری ها همراه هم بودند، احتمال وقوع بیماری های خاصی که بر تحرک تاثیر می گذاشتند، افزایش می یافت که شامل استئوآرتریت، فشارخون بالا، آرتریت مفاصل و مشکلات بصری، بیماری قلبی و سرطان و سکته مغزی و فشارخون بالا می شدند. رتبه هشتم آرتریت و اختلال شنوایی بودند.
وظیفه مراقبت
– به عنوان قسمتی از طرح سلامت باید پزشکان و مراقبین در انجمن هایی عضو باشند تا بتوانند از این طریق تبادل اطلاعات داشته باشند.
– اکثر پزشکان عضو حرفه ای می باشند.
– بزرگترین چالش برای پزشک، راهنمایی بیمار به کمک گرفتن از افراد خارج از خانواده می باشد.
برخی بیماران مسن امکان دارد که:
– به درخواست کمک بی میل باشند.
– عدم آگاهی به ماهیت معیارها و حتی وجود این نوع سرویسها
– اعلام بی نیازی
– افراد حرفه ای و درمانی مسئولیت فراهم کردن اطلاعات برای بیمار و مراجعین به منظور بهبود سلامت جلوگیری از بیماری و مهمتر از همه قادر ساختن آن ها به مستقل بودن را برعهده دارند.
– توسعه مهارت های ارتباطی از طریق مباحثه بین بیماران و مراقبین انجام می گیرد که این اطلاعات مبنایی برای نقد بیماران محسوب می شود.
-۱- نحوه زندگی
۲- توانایی مراقبت از خود
خطر هیپوترمی
هیپوترمی ناگهانی یک افت غیرعمدی در دما می باشد و با بالا رفتن سن تشدید می یابد. افراد مسن تر به طور ویژه ای در معرض این خطر قرار دارند که در آن کاهش تولید گرما و افزایش از دست دادن گرمای بدن به طور همزمان اتفاق می افتد. تولید گرما درنتیجه فعالیت عضله در سالمندان باعث موارد زیر می شود:
– کاهش ۳٪ حجم عضله در افراد ۷۰ سال
– ۵۰ ٪ کاهش در فعالیت عضله
عوامل خطرناک دیگر،افتادن در افراد سالخورده شامل موارد زیر هستند:
– پوشش نامناسب
– تغذیه نامناسب
– داروهای افسردگی
– الكل
– وضعیت های سیستمیک از جمله کم کاری تیروئید و دیابت
کم آبی بدن
کم آبی بدن یک یافته شایع در افراد سالخورده می باشد. این علایم موذی و غیر اختصاصی
می باشند و شامل موارد زیر هستند:
– تب
– خستگی
– گرفتگی عضله
– سرگیجه ناشی از افت فشارخون
تشنگی با بالا رفتن سن و پیری کاهش می یابد که باعث کاهش تولید ادرار می شود و منجر به کم آبی بیشتر بدن می شود.
همچنین کم آبی بدن ممکن است ناشی از استفاده از مواردی که در زیر آورده شده اند باشد:
– ادرار آورهای قوی
– آنتی سایکوتیک ها (داروهای ضد روان پریشی)
– داروهای مسکن و آرام بخش
– داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی
درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راه کار های درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند
برای دریافت مشاوره و درمان سریعتر میتوانید با شماره 02143682 تماس بگیرید.
